Feestje Sam

Sam is ondertussen 14 geworden, we hebben een klein feestje gevierd en ze heeft genoten. Dit was natuurlijk belangrijk voor haar. Ze is erg verwend door iedereen en heeft toch veel kadootjes gehad, vooral van haar vriendinnen. Tassen vol dus eigenlijk, wat kunnen die meiden elkaar veel geven!
We hadden zondag prachtig weer zodat ik zelf 's-middags ook lekker buiten heb gezeten, weer weg tussen de muren.
De muren komen soms op me af, maar ik red het niet om weg te gaan of om mee te gaan ergens naar toe. Helaas ben ik te moe en heb ik geen puf om dat te doen. Een rondje hier thuis buiten in de rolstoel valt al niet mee maar is wel fijn om de wind op je gezicht te voelen. Vandaag nog een rondje met mama geweest, alhoewel het ook een grote drempel is/was om in de rolstoel naar buiten te gaan. Als ik het niet doe dan kom ik helemaal nergens meer, dus hoofd omhoog en rollen maar.. Ik merk ook dat de conditie wel achteruit gaat, trap omhoog is niet fijn op zijn zachtst gezegd.

In de tuin wordt hard gewerkt, het schiet erg op met de overkapping waar ik erg blij mee ben, wat wordt ie mooi!! Misschien kunnen we er in het weekend van genieten.

Tim heeft ondertussen bijna paginagroot met een foto in de krant BD gestaan, vorige week donderdag tijdens een sportmiddag in de Slagen, waren we weer trots natuurlijk!

De laatste paar daagjes voor ik weer naar het ziekenhuis ga, ga ik proberen een beetje rust te zoeken om maandag met frisse moed weer bloed te gaan prikken en naar de oncoloog te gaan. Mijn eigen oncoloog is met vakantie, is toch jammer want ik ben met deze erg blij, hij gaat echt voor de nieuwste medicatie. Eens kijken hoe de andere oncoloog op mijn klachtjes reageert.

Jaaaah 3 frietpinnetjes

Afgelopen dagen gaan beter als de vorige kuur, gelukkig, ik voel me iets fitter. Het duurde wat langer in het ziekenhuis als we verwacht hadden maar door mijn lieve vriendinnetje Silvia werd ik in het ziekenhuis weer goed verzorgd en in de gaten gehouden. De klap die ik dacht te hebben net als de vorige chemo bleef gelukkig uit en ik kan weer wat eten, normaal eten dan, waar ik vorige kuur alleen maar soep en babyvoeding kon eten. Gelukkig kan ik zo weer wat aankomen want dat is toch ontzettend belangrijk. Ik zit veel thuis maar gisteren ben ik samen met mijn lieve vriendinnetje Judith een rondje gaan rijden (samen in mijn autootje, waar ik 2 mooie ritten in heb gemaakt, nee 3, naar het stadhuis gereden), heerlijk om even weg te zijn, weg tussen de 4 muren. Maar het kost heel wat energie om op te staan en daadwerkelijk in de auto te stappen. Ongelooflijk, dat dit al zo moeilijk is, je kunt het je niet voorstellen. Elastieke benen heb ik, ik kan er bijna niet op staan.

Afijn, niet gezeurd want thuis word ik de hele dag vertroeteld door iedereen en natuurlijk speciaal door Roy. Hij loopt de hele dag te oberen want ik heb de hele dag dorst. Melk, thee, water, verse jus, spa rood en optimel, de hele dag krijg ik verse aanvulling. Heerlijk, maar alleen als het ijs- en ijskoud is.
Speciale dank ook aan Nicole, zaterdagavond heeft ze Roy naar het zilveren huwelijksfeest van Gerrit en Debbie gebracht, mij en de kids verzorgd en natuurlijk ook Roy weer gehaald, wat een service, liefde en vriendschap...

Gisteren zijn onze plannen gestart voor het maken van een mooie tuinoverkapping. Deze plannen waren er al langer en hebben we naar voren gehaald omdat Roy heel graag wil dat ik dit nog kan zien en ervan genieten natuurlijk. We wisten niet zo goed wat we wilden maar met dank aan Jurgen zijn we nu een heel eind met plannen maken. Een mooie herinnering voor later waar hopelijk Roy, Sam en Tim en vrienden veel gebruik van zullen maken en herinneren dat we dit nog samen hebben gedaan. We hebben een supermooie bijdrage gehad van de collega's van Meat Friends voor ons trouwen en willen graag de bijdrage hieraan besteden zodat het een prachtige blijvende herinnering kan zijn waar we nog hopelijk lang samen van kunnen genieten.

Als klap op de vuurpijl ben ik gisterenavond meegenomen naar de Mac door Peter en Michel en heb zeker 3 pinnetjes friet, 3 kibbelingetjes en natuurlijk een Milkshake op. Hilarisch, ik om 23.30u op stap met de mannen, maar het heeft me wel goed gedaan!! Thx.

Rest me nog iedereen te bedanken voor cadeautjes, bloemen, kaartjes, af en toe voelt het gewoon gênant om zoveel te krijgen, uit werkelijk alle hoeken. Ik durf niet iedereen te benoemen, uit angst dat ik iemand vergeet.
Bedankt allemaal,
veel liefs Hellen

We hebben een GO...

Afgelopen week leek het iets beter te gaan met Hellen. Ze at behoorlijk wat. Dus iedereen dacht laten we zorgen dat Hellen 3x per dag warm eet. Nou, ik kan je vertellen dat ze nu ook weer niet zoveel eet. Het zijn vaak kleine beetjes eten welke zijn fijn geprakt tot een baby hapje. Ze eet deze dan wel op. Er is vorige week toch weer behoorlijk wat visite geweest wat op vrijdag toch weer zijn tol heeft geëist. Zaterdag, zondag, maandag en dinsdag moe. Maandag moesten we bloed  prikken om 13:30 uur bij het ziekenhuis. Een uur later hadden we de uitslag van het bloed. De oncoloog keek zorgelijk maar vertelde dat stoppen geen optie was en hij graag een klap wilde uitdelen door de chemo aanstaande donderdag door te laten gaan. Hellen is wel wat afgevallen maar de afgelopen week toch weer iets aangekomen.

Zaterdag kwam er een pakketje binnen van Ajax, voor Sam en mij. Hier zat een voetbalshirt in met alle handtekeningen van de spelers en de trainer. Hierop nog een tekst met sterkte. Dit zijn de dingen waar wij en straks de kids ook op terug kunnen vallen. Chantal en Marc bedankt.

Maandagavond was er weer een verassing voor Sam en Tim. Ze mochten na sluitingstijd shoppen bij de Big L. Alinda(oud collega Hellen) was hier afgelopen vrijdag geweest en Hellen had aangegeven dat ze de hele zomer niet met Sam samen had kunnen shoppen. Samen met wat vriendinnen en Hellen is Sam helemaal los gegaan bij de Big L. Alinda bedankt.

Morgen staat om 09:00 de 2de chemo gepland. Hellen kijkt ernaar uit maar ziet er tegelijkertijd ook tegenop. Hellen haar motto op dit moment is "opgeven is geen optie"

Moe

De afgelopen weken hebben er zwaar ingehakt. Ziekenhuis, gesprekken, trouwen en de vele bezoeken. Ik merk dat mijn energie level echt laag is. Al onze vriendjes die dagelijks om beurten langs komen en proberen mij de meest smerige (voorheen altijd lekker) dingen te laten eten. Ik krijg het gewoon niet weggeslikt. Er is zoveel kapot gegaan met het bestralen dat het  niet lukt om vast voedsel te eten. Op dit moment bestaat mijn eten uit, melk, bouillon, drinkyoghurt, warme thee, ijskoud water en een Nutricia drankje (gruwel.....) met alle voedingsstoffen erin. Wel is het gelukt om de puree van mijn schoonzusje naar binnen te krijgen en te houden. Donderdagavond bezoek gehad van de meiden van de Rabobank. Dit was erg leuk, emotioneel en zoals altijd, gezellig. Gisterenmorgen heeft Lotte mij opgehaald om een rondje te gaan rijden dit was erg zwaar maar ben wel blij dat ik dat heb gedaan. Even langs de Villa (school Tim) gereden. Helaas hadden ze geen pauze op dat moment, doorgereden langs mijn moedertje maar helaas was ze niet thuis. Zij kwam op dat moment net met de fiets bij ons aan. Roy heeft haar snel met de auto gebracht. Lekker een bakje thee daar gedronken, vervolgens even langs Peter gereden die een kapotte auto had en daarom gelukkig thuis was. Lekker, dit zijn de kleine dingen waar ik toch van kan genieten. Het weekend hebben we niet veel gedaan. Proberen bij te tanken aan te sterken en wat vast voedsel naar binnen zien te krijgen.

Vandaag is mijn bed voor beneden gekomen, confronterend... zo kan ik 's middags daar wel lekker op slapen en hoef ik niet meer naar boven wat heel veel kracht kost. Helaas toch weer een stapje achteruit voor m'n gevoel...

groet Roy namens Hel

Afgelopen dagen

De dagen na de chemo zijn tergend langzaam gegaan. Het lijkt wel of dat deze weken duren. Er is mij verteld dat ik moe ging worden van deze chemo, nou ik kan je zeggen dat dit idd zo is. Het liefst wil ik de hele dag slapen. Doordat ik overdag veel slaap, lig ik 's nachts wakker en lukt het mij niet om in slaap te komen. Ik word zelfs al moe van praten... het is niet voor te stellen.

De vakanties zijn voorbij en de kinderen moeten weer naar school. Roy is maandag met Tim naar school gegaan. Tim was helemaal blij met zijn plaatsje naast Mees. Roy maakte zich grote zorgen of Tim niet in een dippie terecht zou komen. Tussen de middag kwam Tim thuis en vond het helemaal fantastisch en de leraar was ook leuk. Zo, de eerste klap is een daalder waard en zit hij lekker in zijn velletje. De middag is ook lekker gegaan en gisteren hoefde Roy niet meer mee naar school. Sam moest ook naar school en wel een heeeeel uur. 's middags hebben we bij Sam een gesprek gehad op school, dit had ik beter niet kunnen doen. Ik was helemaal kapot van het stukje rijden en kleine stukje lopen.

Komende weken moet ik aansterken om op 17-09 de 2de chemo te krijgen. Mijn eetlust is sinds gisteren iets toegenomen en waar ik de afgelopen dagen alleen maar vloeibaar eten op heb, heb ik gisteren voor het eerst weer mierenhapjes aardappelpuree op. Het begin is gemaakt en hopelijk heb ik snel weer trek in een frietje van de vergulde erpel. 

groet Roy namens Hellen