Omdat ik wat ruzie had met de computer heeft het even geduurd voordat ik weer een blog heb geschreven, met grote dank aan (Jan) Schalken Computers Services, te Kaatsheuvel. Intussen weer een chemo gehad, met de daarbij behorende misselijkheid en zweverigheid. Jammer, het eten gaat weer wat minder, de soepjes zijn weer favoriet, maar 's avonds probeer ik wel wat normaals te eten en dat lukt een paar hapjes. Met het mooie weer heb ik wel eens lekker buiten gezeten, heerlijk vitamine D opgedaan, maar ook veel binnen gezeten, stiekem wordt ik het wel beu om van boven naar beneden te lopen en veel te slapen en dit ritme dagen vast te houden.
Zondagavond ben ik VIP naar de film geweest met Zubi, Sam en Silvia, ik was bijna gedwongen maar achteraf erg blij dat ik mee ben gegaan. Met de rolstoel kun je VIP helemaal boven komen, anoniem bijna, zodat ik niet in de zaal hoef en geen trappen hoef te lopen. Achteraf was dit ideaal en gaan we dit zeker nog een keertje doen. "Ja, ik wil", ik vond het een leuke film, echt mijn soort film. Verstand op 0 en kijken maar. Ik houd ook wel het meest van Nederlandstalige films, dus echt mijn ding.
Wat ik van Rob te horen kreeg en wat hij mist op deze blog is hoe ik me echt voel, dus dat ga ik in het kort proberen op de blog te zetten maar dat vind ik wel moeilijk want ik probeer niet na te denken over 'later'. Hoe ik me lichamelijk voel weten jullie maar hoe ik me geestelijk voel is natuurlijk een ander verhaal. Mijn ding is dan toch wel zoveel mogelijk over de praktische zaken na te denken en te regelen. Dan heb ik daar rust van. Ik probeer echt niet verder vooruit te kijken dan een paar dagen, wat spannend is is straks de uitslag van de scan, die is allesbepalend en dan kan ik verder gaan nadenken, ik doe het echt nog niet. Als ik zo'n gedachte heb dan probeer ik aan een leuke vakantie te denken. Als ik aan de kids denk dan wordt ik wel emotioneel, daar kan denk ik niemand omheen.. tjee ik merk dat het nu al niet goed gaat dus dit is het voor nu..
Sorry Rob, volgens mij is het niet echt gelukt.
We hebben de kids verwend met een grote trampo (Juut en Eswin, een dikke dank je wel) in de tuin (altijd al een droom van Roy geweest:-)), kunnen ze maar springen en salto's doen. Zelf onze puberdochter Sam vindt het nog leuk. Roy een overkapping, hun een trampo was het motto. Gelukkig is het door de overkapping ook rustiger geworden in de tuin zodat dat ding niet opvalt -) uhmmm.
Tijd om weer een dutje te gaan doen.
lfs Hel
