woensdag 23 december 2015

Bedankt voor alles

Lieve volgers van Hellen. Gisteren was het dan zover. De crematie van mijn lieve vrouw en moeder van onze kinderen. Wat waren het slopende maanden geweest. Je denkt het duurt nog wel even, maar beseft dan ook wel dat het snel gaat. Heel snel. Snel is het gegaan, de weken en maanden. Op het moment dat Hellen is te komen overlijden begint er een rollercoaster te draaien. Regelen, zorgen, aanleveren papieren en ook nog vader en moeder spelen. Gelukkig was er al heel veel geregeld. Van Gorp(lowie) liep in en uit. Ook voor hem was het een uitdaging, een uitdaging omdat Hellen niet zomaar een nummer was, maar iemand speciaal, dit heeft hij de afgelopen maanden gezien en gevoeld. Om 10 uur was de kist bij ons. Samen met Lowie heb ik Hellen in de kist gelegd, het besef is er dan dat je echt afscheid gaat  nemen. De kinderen lopen rond de kist en raken mama nog aan en spelen dan weer verder. Er komen nog wat mensen afscheid nemen van haar lichaam. De uren gaan langzaam maar tegelijkertijd ook weer snel. Om half vier 's middags komen de eerste naaste, je weet nu duurt het niet lang meer. Rond vier uur, kwart over vier is iedereen er. De kist sluiting gaat beginnen, het is heftig, emotioneel. Tim raakt zijn stoere moeder als laatste aan. Sam en Tim schroeven 2 gekleurde vlinders op de kist. Hij is dicht, nooit meer aanraken, nooit meer voelen. Er komt een nummer op de kist om te zorgen dat alles goed gaat. Ondertussen eten we een broodje, bijna niemand eet wat. De spanning en zenuwen zijn er volop. Dan komt de rouwauto, We dragen Hellen naar buiten en Sam Tim en ik duwen haar in de auto.  We rijden in colonne naar Oosterhout. Wat is het daar mooi verlicht, de fakkels blijven branden ondanks de harde wind. Hellen gaat met ons mee in de familiekamer. Lowie komt langs en geeft aan iets later te willen beginnen omdat nog niet alle mensen binnen zijn. Er stonden nog auto's te wachten bij de snelweg. Dan is het zover, het afscheid van Hellen. Ik had mijzelf voorgenomen om vol te gaan genieten van alles en iedereen, ondanks het verdriet. En idd ik heb genoten van ieder verhaal, van ieder nummer, iedere foto, van iedereen die Hellen lief had. Ongelofelijk die opkomst er leek geen eind aan te komen. Helaas was dit wel het geval. De afgelopen weken, dagen hebben we zoveel telefoontjes, appjes en kaarten gehad. Ik kan niet iedereen terug bellen, appen of een kaart sturen. Daarom wil ik iedereen via deze weg bedanken die er was om Hellen, Sam, Tim en mij te steunen. DANK HIERVOOR.

Er is veel geld ingezameld voor Pink Ribbon, ruim 1700 euro, ook hiervoor iedereen bedankt. Sam zal dit bij de volgende Durea-loop in Drunen overhandigen aan de organisatie en vermelden hoe en waarom dit bedrag bij elkaar is gebracht.

Voor iedereen die geen bidprentje heeft gekregen, hieronder staat hij afgebeeld.

4 opmerkingen:

  1. Lieve allemaal.....in stilte heb ik jullie gevolgd...enkele jaren geleden heb ik Hellen voor het laatst gesproken....we spraken over de ziekte die ons beiden daarvoor had getroffen....maar we gingen ervoor zeiden we tegen elkaar....niets zou ons tegen houden....
    En toen kwam dat vreselijke bericht voor jullie (notabene op mijn verjaardag)....ongeloof, geschrokken en proberen te begrijpen wat jullie nu overkomt....iets wat eigenlijk niet te begrijpen is....ik wens jullie als familie, gezin alle kracht toe om dit enorme verlies te verwerken en de mooie herinneringen aan Hellen voor altijd te koesteren in jullie harten....lieve Hellen rust zacht kanjer.....liefs Corine

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Wauw Roy,
    Wat heb je dit knap en prachtig beschreven.
    Ontroerend......
    Fijn om te lezen dat je, ondanks het grote verdriet, hebt genoten van het prachtige eerbetoon aan Hellen, aan jullie mooie gezin, aan bijzondere vriendschappen en aan jullie fijne relatie!!
    Wouter en Marloes

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Ben er helemaal stil van....wat 'n ongelooflijke kanjers zijn jullie toch, respect Roy! Lieve groet van ons,
    Wilburt & Nicole

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Het was zo verdrietig dat het pijn doet maar ook ongelofelijk mooi en er hing een bijzondere warme sfeer, zal Hellen wel geregeld hebben. Het verdriet zal niet over gaan maar gelukkig die prachtige herinneringen ook niet. Tot gauw, liefs S & co

    BeantwoordenVerwijderen