Hellen is thuis

Even naar het ziekenhuis voor een chemo cocktail te halen is uitgelopen op anderhalve week in het ziekenhuis. Wat een week zeg. Bestralingen, doktoren die continu aan het bed staan, en dan zelf merken dat het niet goed gaat. Nee het gaat niet goed. De benen hebben geen gevoel meer, de fysio probeert Hellen met oefeningen in beweging te houden. Ook dit lukt nauwelijks. Gelukkig is Hellen een klein maar o zo'n sterk vrouwtje. Ze heeft een eigen wil en doorzettingsvermogen. De verpleegsters in het ziekenhuis hebben Hellen de afgelopen tijd super verzorgd, wat een lieve mensen daar, echt zij verdienen een compliment. Het gesprek dat we hebben gehad met de transferverpleegkundige heeft een hele andere wending gekregen dan we in eerste instantie hadden gedacht. Doordat de benen nauwelijks werken en er een brace om haar nek zit was naar huis gaan zonder 24/7 hulp geen optie. Er is de afgelopen week heel wat gebeld met allerlei instanties, verzekeringen, huisarts om dit voor elkaar te krijgen. Gisteren was het dan zover, de ambulance was er rond 15:00 uur om Hellen te vervoeren naar Waalwijk. Haar huisje, haar gezin, haar eigen plekje. Intussen had ik het halve huis verbouwd om Hellen toch een aangenaam plekje te geven in huis. De verpleegkundige waren er ook en de molen begon thuis weer te draaien. Wat een geregel allemaal voordat Hellen geïnstalleerd was. Doordat we de eettafel hebben verplaatst en een kleinere hebben neergezet, eten we sinds enkele maanden weer gezamenlijk aan tafel. Dit momentje willen we dan ook graag de komende tijd voor ons viertjes houden. Dit is dan de kwaliteit waar we van moeten genieten. De verpleegkundige zijn 2 aardige dames met een vracht aan ervaring, zij gaan Hellen de komende tijd verzorgen.

Groetjes,

Roy & Hellen.